De rechtbank gaat ervan uit dat de [verdachte], die wisselend heeft verklaard over het aantal malen dat hij in de tenlastegelegde periode geld van [medeverdachte 1] had ontvangen, niet geheel betrouwbaar heeft verklaard over die aantallen. Het is op grond van de hierna te noemen telefonische contacten eerder aannemelijk dat die geldoverdrachten tussen beiden in grotere frequentie hebben plaatsgevonden. Omdat aannemelijk is dat [verdachte] zijn eigen rol heeft willen relativeren, beschouwt de rechtbank zijn verklaring niettemin in verband met de andere bewijsmiddelen als belangrijke steun voor de hierna te noemen bewezenverklaring.

In het dossier bevinden zich voorts ten aanzien van de ten laste gelegde periode vele afgeluisterde telefoongesprekken en sms-verkeer (hierna: tapgesprekken) tussen [medeverdachte 1] en [verdachte] onderling en tapgesprekken tussen verdachten met derden. Sommigen van deze derden communiceren met Britse telefoonaansluitingen. De gesprekken en berichten hebben een versluierd, voor buitenstaanders dikwijls cryptisch karakter waarin herhaalde patronen optreden en getallen een prominente rol spelen. In deze tapgesprekken wordt (onder meer) gesproken over het geven van “samaan”; het hebben van “kaarten” en het doorgeven van nummers. Ook wordt er kennelijk gesproken en bericht over zogenoemde ‘tokens’ die kennelijk fungeren als legitimatie voor de afleveraars van de geldbedragen en behoren tot de typologie van illegaal (Hawala)bankieren. Het gaat hier om combinaties van getallen en letters die in kenmerken overeenkomen met biljetnummers van Engelse ponden (contacten op 11, 13, 16 (2x), 17, 18, 21, 24, 25, 30 juli en 1 augustus 2012).